„`html
Janusz Albrecht
Janusz Albrecht (1892-1941) był pułkownikiem dyplomowanym kawalerii Wojska Polskiego. Pełnił kluczowe funkcje w Związku Walki Zbrojnej, w tym zastępcy Komendanta Głównego i szefa Sztabu Komendy Głównej ZWZ.
Życiorys
Urodził się 14 lutego 1892 roku w Kaliskach. Ukończył konserwatorium muzyczne w Petersburgu. W czasie I wojny światowej walczył w 1 pułku ułanów Legionów Polskich. Po wojnie był oficerem zawodowym, a w 1924 roku ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w Warszawie.
Albrecht był dowódcą 1 pułku szwoleżerów, z którym uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 roku. Po dostaniu się do niewoli, zdołał uciec z obozu w Jarosławiu.
W 1940 roku został szefem Sztabu Komendy Głównej ZWZ. Aresztowany przez Gestapo w 1941 roku, po brutalnym śledztwie złożył zeznania dotyczące struktury ZWZ. Po uwolnieniu z więzienia, złożył Niemcom propozycję porozumienia, która została odrzucona przez dowództwo ZWZ.
6 września 1941 roku, po nieudanym spotkaniu z członkami polskiego podziemia, Janusz Albrecht popełnił samobójstwo, zażywając cyjanek. Został pochowany na Cmentarzu Czerniakowskim w Warszawie.
Działalność rodziny w konspiracji
- Maria Albrecht (żona) – żołnierz AK, organizatorka pomocy dla więźniarek, odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi.
- Wanda Albrecht (córka) – żołnierz Szarych Szeregów, więziona na Majdanku i w Ravensbrück.
- Janusz Kazimierz Albrecht (syn) – żołnierz AK, poległ w powstaniu warszawskim.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Złoty Orderu Wojennego Virtuti Militari (pośmiertnie, 1942)
- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1922)
- Krzyż Niepodległości (1931)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1927)
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Złoty Krzyż Zasługi (1933)
Podsumowanie
Janusz Albrecht był znaczącą postacią w historii polskiej kawalerii oraz konspiracji w czasie II wojny światowej. Jego życie i działalność pozostają symbolem patriotyzmu i poświęcenia dla ojczyzny.
„`
