Janko Polić Kamov

Janko Polić-Kamov

Janko Polić-Kamov (17 listopada 1886 – 8 sierpnia 1910) był chorwackim poetą, prozaikiem i dramaturgiem, jednym z kluczowych przedstawicieli chorwackiej awangardy. Jego twórczość obejmowała erotyki, dramaty oraz eksperymentalne opowiadania i powieści.

Debiut i ważniejsze dzieła

Debiutował w 1903 roku w czasopiśmie Novi List. W 1907 roku wydał dwa tomiki poezji: Ištipana hartija oraz Psovka, a także dwa dramaty: Tragedija mozgova i Na rođenoj grudi. Jego najważniejszym dziełem jest powieść Isušena Kaljuža, którą pisał w latach 1907-1909, a opublikowano ją dopiero w 1957 roku. Utwór łączy elementy prozy modernistycznej, naturalistycznej oraz awangardowej, zbliżając się w końcowych fragmentach do ekspresjonizmu.

Kontrowersje i dziedzictwo

Za życia Polić-Kamov był krytykowany za brak szacunku dla konwencji mieszczańskich, anarchizm oraz skłonność do turpizmu. Po jego śmierci niektóre wiersze zostały włączone do antologii Hrvatska Mlada Lirika (1914), podsumowującej dorobek drugiego pokolenia chorwackich modernistów.

Twórczość

Oto kluczowe utwory Janka Policia-Kamova:

• Poezja:
  • Ištipana hartija (1907)
  • Psovka (1907)
• Proza:
  • Isušena kaljuža (1907-1909, wyd. 1957)
• Dramaty:
  • Tragedija mozgova (1907)
  • Na rođenoj grudi (1907)
  • Orgije monaha
  • Djevica
  • Mamino srce
  • Čovječanstvo

Polić-Kamov pozostawił po sobie istotny wkład w chorwacką literaturę, który jest doceniany do dziś.