„`html
Jan Zieliński
Jan Zieliński (26 grudnia 1925 – 8 listopada 2003) był generałem dywizji ludowego Wojska Polskiego. Urodził się w Kcyni jako syn Wacława i Józefy z Kiełczewskich. Po ukończeniu gimnazjum w Bydgoszczy w 1939 roku pracował jako mechanik samochodowy. W 1945 roku wstąpił do Milicji Obywatelskiej, a następnie do Ludowego Wojska Polskiego.
Kariera wojskowa
Zaczynał jako dowódca plutonu ochrony w Bydgoszczy, a następnie przeszedł do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej. Po jej ukończeniu w 1947 roku, zdobywał kolejne awanse wojskowe, pełniąc różne funkcje, w tym dowódcy plutonu i kompanii. W 1955 roku został zastępcą komendanta Oficerskiej Szkoły Samochodowej, a w 1966 komendantem tej szkoły.
W 1968 roku awansował na generała brygady, a w 1982 roku na generała dywizji. W latach 1982-1989 pełnił funkcję dyrektora generalnego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów, a po reorganizacji urzędów był dyrektorem generalnym Centralnego Urzędu Planowania do 1990 roku.
Awanse
W ciągu swojej kariery wojskowej Jan Zieliński otrzymał następujące awanse:
- Podporucznik – 12 października 1946
- Porucznik – 1 lipca 1949
- Kapitan – 5 sierpnia 1952
- Major – 3 grudnia 1955
- Podpułkownik – 1 października 1958
- Pułkownik – 28 września 1964
- Generał brygady – 9 października 1968
- Generał dywizji – 30 września 1982
Życie prywatne
Jan Zieliński mieszkał w Warszawie. Od 1952 roku był żonaty z Danutą Rozalią Atamańską. Mieli trzech synów. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1966)
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1978)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1958)
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1965)
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Zmarł 8 listopada 2003 roku i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.
Bibliografia
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943–1990, t. IV: S-Z, Toruń 2010.
„`
