Jan XIII
Jan XIII (łac. Ioannes XIII, ur. w Rzymie, zm. 6 września 972) był papieżem w latach 965-972. Urodził się jako syn Jana Episcopusa, a przed objęciem papieskiego tronu był biskupem Narni.
Wybór i pontyfikat
Jan XIII został wybrany na papieża jako kandydat kompromisowy, pięć miesięcy po śmierci Leona VIII, w czasach napięć politycznych w Rzymie. Wprowadził rządy despotyczne, co doprowadziło do powstania przeciwko niemu w grudniu 965 roku. Po uwięzieniu i wygnaniu do Kampanii, uzyskał pomoc od Ottona I, co pozwoliło mu na powrót do Rzymu w listopadzie 967 roku.
Reformy i działania
Podczas swojego pontyfikatu Jan XIII zorganizował synod w kwietniu 967 roku, który doprowadził do kilku istotnych reform:
- Przywrócenie egzarchatu Rawenny do Kościoła.
- Wprowadzenie celibatu dla duchowieństwa.
- Wsparcie dla opactwa w Cluny.
- Erygowanie arcybiskupstwa magdeburskiego oraz wyświęcenie pierwszego arcybiskupa Adalberta.
W grudniu 967 roku Jan koronował Ottona II na współcesarza, a pięć lat później udzielił mu ślubu z księżniczką Teofano, co miało na celu poprawę relacji pomiędzy Rzymem a Konstantynopolem.
Znaczenie dla Polski
W czasie pontyfikatu Jana XIII, Polska przyjęła chrzest dzięki Mieszkowi I. W 968 roku powstało pierwsze biskupstwo misyjne w Poznaniu z biskupem Jordanem na czele.
Pochówek
Jan XIII został pochowany w bazylice św. Pawła za Murami.
Podsumowanie
Jan XIII odegrał kluczową rolę w historii Kościoła oraz polityki europejskiej, wprowadzając istotne reformy i wspierając chrystianizację Polski.
