Jan Wrona
Jan Wrona (ur. 9 maja 1772 w Paucznem, zm. 12 kwietnia 1814 w Miłomłynie) był ewangelickim pastorem i tłumaczem, działającym w Prusach.
Życiorys
Wrona pochodził z chłopskiej rodziny, prawdopodobnie polskiego pochodzenia. W 1792 roku rozpoczął studia teologiczne na uniwersytecie w Królewcu. W latach 1799–1806 pełnił funkcję kapelana w regimencie dragonów von Mansteina. Następnie został proboszczem parafii ewangelickiej w Miłomłynie.
Jan Wrona jest znany z tłumaczenia podręczników J. G. Weissa na język polski, w tym:
- Książka szkolna dla pierwszego ćwiczenia się w czytaniu i myśleniu (1808)
- Nowy elementarzyk, czyli Abecadło z książką do składania i czytania. Dla szkół miejskich i wiejskich (1808)
Obydwa podręczniki zostały wydane przez oficynę Hartungów w Królewcu i cieszyły się popularnością, będąc wielokrotnie wznawiane do połowy XIX wieku.
Bibliografia
- Tadeusz Oracki, Słownik biograficzny Warmii, Prus Książęcych i Ziemi Malborskiej od połowy XV do końca XVIII wieku, tom 2: L-Ż, Olsztyn 1988
Kategoria: Polscy duchowni luterańscy
Kategoria: Ludzie związani z Warmią i Mazurami
Kategoria: Urodzeni w 1772
Kategoria: Zmarli w 1814
