Jan Tadeusz Lubomirski
Jan Tadeusz Lubomirski (1826-1908) był księciem, działaczem społecznym, historykiem i encyklopedystą. Pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Kwalifikacyjnej Rządu Narodowego podczas powstania styczniowego i był członkiem Towarzystwa Rolniczego w Królestwie Polskim.
Życiorys
Urodził się 24 lub 28 października 1826 roku w Stanisławowie. Po stracie rodziców trafił do korpusu paziów, a następnie do Liceum Aleksandryjskiego w Petersburgu. Po służbie wojskowej w Gwardii Konnej wyjechał na studia do Francji i Anglii. Po powrocie osiedlił się w Warszawie, angażując się w działalność charytatywną, zwłaszcza wśród rzemieślników.
W 1856 roku został naczelnikiem sekcji ochron Towarzystwa Dobroczynności i przewodniczył Towarzystwu Kredytowemu Miejskiego. W 1862 roku zasiadł w Radzie Wychowania, a podczas powstania styczniowego pracował w wydziale spraw zagranicznych Rządu Narodowego. W 1865 roku objął stanowisko prezesa Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności. Z żoną Marią Zamoyską miał trzech synów i pięć córek oraz był właścicielem majątku w Małej Wsi.
Działalność publicystyczna
Lubomirski był autorem haseł w Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda (1859-1868) oraz współwydawcą Encyklopedii Wychowawczej i Encyklopedii rolnictwa. Prowadził badania nad historią społeczno-gospodarczą Polski, pisząc m.in.:
- Rolnicza ludność w Polsce od XVI do XVIII wieku (1857-1858)
- Trzy rozdziały z dziejów skarbowości 1507-1532 (1868)
- Kodeks dyplomatyczny Księstwa Mazowieckiego (1863)
- Księga Ziemi Czerskiej (1879)
Dzieła
Linki zewnętrzne
Publikacje Jana Tadeusza Lubomirskiego w bibliotece Polona.
