„`html
Jan Świderski (ur. 2 czerwca 1913 w Grodźcu, zm. 1 marca 2004 w Krakowie) – polski plastyk, twórca i teoretyk sztuki.
Życiorys
Jan Świderski studiował w latach 1930–1938, najpierw w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych w Poznaniu, a następnie na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jako ochotnik Legii Akademickiej brał udział w kampanii wrześniowej 1939, co skutkowało jego pobytem w obozie jenieckim w czasie okupacji.
Po wojnie, w Krakowie, Świderski założył Związek Polskich Artystów Plastyków. W 1947 roku został profesorem w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Krakowie, a w 1950 roku objął stanowisko Prezesa Okręgu ZPAP. Pełnił również funkcję prorektora, a następnie rektora ASP. W 1968 roku kierował Katedrą Malarstwa i Rysunku na nowo otwartym Wydziale Grafiki do 1984 roku.
Był mentorem wielu znanych artystów i zdobył liczne nagrody, w tym nagrody Ministra Kultury i Sztuki oraz Grand Prix na wystawach krajowych i międzynarodowych. Uczestniczył w ponad 170 wystawach. Regularnie wracał do Będzina, gdzie brał udział w plenerach malarskich „Będzińskie pejzaże” i poszukiwał inspiracji artystycznych. W 2000 roku został Honorowym Obywatelem Miasta Będzina.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej
Działalność polityczna
W latach 1933–1936 był członkiem KZMP, a w latach 1935–1938 KPP. Po wojnie należał do PPR oraz PZPR.
Podsumowanie
Jan Świderski był wybitnym malarzem i teoretykiem sztuki, który znacząco wpłynął na rozwój polskiej sztuki w XX wieku. Jego działalność edukacyjna oraz artystyczna przyczyniła się do kształtowania wielu talentów w kraju.
„`
