„`html
Jan Bogumił Sokołowski
Jan Bogumił Sokołowski (24 maja 1899 – 7 kwietnia 1982) był polskim zoologiem i ornitologiem, profesorem Uniwersytetu Poznańskiego oraz popularyzatorem wiedzy o ptakach.
Życiorys
Urodził się w Dakowach Mokrych w rodzinie urzędniczej. W latach 1919–1920 służył w Wojsku Polskim, a w 1921 ukończył gimnazjum w Poznaniu. W czasie nauki był aktywnym członkiem Towarzystwa Tomasza Zana. Po studiach biologicznych na Uniwersytecie Poznańskim w 1925 roku został delegatem Okręgowego Komitetu Ochrony Przyrody do spraw ochrony ptaków.
W 1926 roku uzyskał stopień doktora, a w 1936 roku doktora habilitowanego. Przez wiele lat był zaangażowany w działalność Państwowej Rady Ochrony Przyrody oraz Ligi Ochrony Przyrody. Otrzymał tytuł profesora w 1948 roku i wykładał na Uniwersytecie Poznańskim oraz w Wyższej Szkole Rolniczej do 1969 roku.
Sokołowski był aktywnym propagatorem ochrony ptaków, projektując budki lęgowe oraz publikując liczne prace naukowe i popularnonaukowe. W 1967 roku otrzymał Nagrodę „Problemów” za osiągnięcia w popularyzacji nauki.
W 1927 roku ożenił się z Marią Ozdowską, z którą miał troje dzieci: Bogumiłę, Alinę i Wojciecha.
Odznaczenia
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Upamiętnienie
Ulica w Poznaniu na Piątkowie oraz Szkoła Podstawowa w Czeszewie noszą imię Jana Sokołowskiego.
Książki
- Ptaki ziem polskich t. 1 (1936)
- Drop (Otis tarda L.) w Polsce (1939)
- Dzięcioł, drwal leśny (1947)
- Orzeł król ptaków (1947)
- Wróbel (1948)
- Wędrówki ptaków (1949)
- Przewodnik do rozpoznawania ptaków krajowych (1952)
- Ptaki drapieżne (1956)
- Ptaki wodne i błotne (1957)
- Ptaki Polski – atlas zoologiczny (1977)
Przypisy
Informacje o Janie Sokołowskim można znaleźć w licznych publikacjach oraz w Internecie.
Linki zewnętrzne
Więcej informacji dostępnych jest na stronach poświęconych ekologii i zoologii.
„`
