Jan Sehn
Jan Sehn (22 kwietnia 1909 – 12 grudnia 1965) był polskim prawnikiem, sędzią, prokuratorem oraz profesorem na Uniwersytecie Jagiellońskim. Pochodził z niemieckiej rodziny, która osiedliła się w Galicji w ramach kolonizacji józefińskiej.
Kariera zawodowa
W latach 1933–1937 Sehn odbył aplikację sądową w Sądzie Okręgowym w Krakowie. Następnie, od 1937 do 1939 roku, pełnił funkcję asesora sądowego jako sędzia śledczy. Po II wojnie światowej był sędzią śledczym w Sądzie Okręgowym w Krakowie (1945–1947), a później sędzią Sądu Apelacyjnego (1947–1949). W 1950 roku objął stanowisko wiceprokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie. Od 1951 do 1952 roku ponownie pracował jako sędzia, tym razem w Sądzie Wojewódzkim w Krakowie.
Sehn był również znany jako łowca nazistów, co podkreśla jego zaangażowanie w sprawy dotyczące zbrodni wojennych. Zmarł w 1965 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie. W 1966 roku Instytut Ekspertyz Sądowych przyjął jego imię.
Publikacje
- Wspomnienia Rudolfa Hoessa komendanta obozu oświęcimskiego, oprac. Jan Sehn, Warszawa 1960.
- Konzentrationslager Oswiecim-Brzezinka (Auschwitz-Birkenau), Warszawa 1957.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
- Złoty Krzyż Zasługi (1948)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
Bibliografia
Filip Gańczak: Jan Sehn. Tropiciel nazistów. Wołowiec: Wydawnictwo Czarne, 2020.
