Jan Rossman
Jan Rossman (6 grudnia 1916 – 13 czerwca 2003) był porucznikiem Armii Krajowej, harcmistrzem oraz członkiem Głównej Kwatery Szarych Szeregów. Jako dowódca siatki pomocy więźniom oraz twórca kursów podharcmistrzowskich „Szkoła za lasem” odegrał kluczową rolę w harcerstwie podczas II wojny światowej. W literaturze został przedstawiony przez Aleksandra Kamińskiego w książce Kamienie na szaniec jako „Pan Janek”.
Życiorys
Młodość
Urodził się w Warszawie jako syn inżyniera Wacława Rossmana i nauczycielki Heleny Matyldy. Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, a w 1935 roku rozpoczął studia na Politechnice Warszawskiej w zakresie budownictwa. W 1938 roku został mianowany harcmistrzem.
W czasie okupacji niemieckiej pełnił funkcję kierownika Wydziału Kształcenia Starszyzny w Szarych Szeregach, a jego dom stał się centrum konspiracji. Przyczynił się do wydania dokumentów dotyczących historii Szarych Szeregów oraz współtworzył pismo „Brzask”. W Powstaniu Warszawskim był oficerem batalionu „Zośka”.
Po 1945 roku
Po wojnie Rossman powrócił do Polski i kontynuował studia na Politechnice Warszawskiej, zdobywając dyplom magistra inżyniera budownictwa w 1947 roku oraz stopień doktora nauk technicznych. Pracował przy budowie Trasy W-Z oraz jako wykładowca w różnych uczelniach, w tym na Uniwersytecie Narodowym w Kinszasie.
W 1956 roku współpracował z Aleksandrem Kamińskim w odbudowie ZHP, a w 1989 roku brał aktywny udział w reformach harcerstwa. Jego działalność została uhonorowana przywróceniem tradycyjnego Prawa i Przyrzeczenia Harcerskiego podczas XXVIII Walnego Zjazdu ZHP w 1990 roku.
Zmarł w 2003 roku i został pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie.
Bibliografia
- Harcerstwo w dwudziestoleciu międzywojennym (wybór i oprac. Jan Rossman)
- Marian Miszczuk, Jan Rossman, Wyd. Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2021.
