„`html
Jan Bogumił Rosen
Jan Bogumił Rosen (16 października 1854 – 8 listopada 1936) był polskim malarzem, znanym szczególnie z obrazów o tematyce wojskowej oraz scen batalistycznych.
Życiorys
Rosen rozpoczął naukę rysunku w dzieciństwie, ucząc się od Henryka Redlicha w Dreźnie oraz Franciszka Kostrzewskiego w Warszawie. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium oraz w Paryżu, gdzie kształcił się pod okiem Isidora Pilsa i Jean-Léon Gérôme’a. Jego twórczość obejmowała długie pobyty w Europie, a od 1891 roku był nadwornym malarzem w Petersburgu. Po powrocie do Polski w 1921 roku, kontynuował swoją pracę artystyczną.
Rosen był autorem wielu dzieł przedstawiających sceny batalistyczne z czasów napoleońskich oraz powstania listopadowego. Jego prace często ukazywały jeźdźców i konie.
Rodzina
Jan Rosen był mężem Wandy Hantke, z którą miał troje dzieci:
- Jan Henryk (1891–1982) – malarz i autor fresków w katedrze ormiańskiej we Lwowie.
- Maria (1894-1987) – żona dyplomaty Jana Wszelakiego.
- Zofia (1897–1979) – artystka rzeźbiarka.
Niektóre prace
- Bitwa pod Stoczkiem, 1890
- Rewia na Placu Saskim przed wielkim księciem Konstantym w 1824 roku
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1924)
- Złoty Krzyż Zasługi (9 listopada 1932)
- Kawaler Orderu Legii Honorowej (Francja)
Pochówek
Jan Rosen został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny, tom XXXII. Warszawa: Polska Akademia Nauk, 1989.
„`