Jan Romanowic
Jan Romanowic (zm. jesienią 1678) był polskim prawnikiem, rajcą krakowskim oraz sekretarzem królewskim. W 1657 roku piastował stanowisko podwójciego krakowskiego.
Działalność polityczna i publiczna
W sierpniu 1657 roku Romanowic brał udział w spisku mającym na celu ułatwienie zajęcia Krakowa przez Jana Kazimierza po wycofaniu wojsk siedmiogrodzkich, kiedy miasto pozostawało pod kontrolą szwedzką. W 1661 roku został wymieniony w przywileju królewskim dla „bractwa sprzysiężeńców”.
W listopadzie 1665 roku Romanowic został powołany do rady miejskiej Krakowa. W ciągu swojej kariery wielokrotnie pełnił funkcję burmistrza (1666, 1667, 1670, 1672, 1674, 1676-1678) oraz reprezentował miasto jako poseł na sejmy w latach 1662, 1667, 1669 i 1670. Podpisał elekcję Michała Korybuta Wiśniowieckiego jako sekretarz królewski w 1669 roku.
Ostatnie lata życia
W 1678 roku, jako burmistrz, podejmował działania w walce z zarazą. Był właścicielem kamienicy w krakowskim Rynku Głównym. Zmarł tragicznie w wypadku drogowym koło Rudawy, kiedy jego kolasa wpadła do wąwozu, między 12 września a 28 października 1678 roku.
Jan Romanowic był żonaty z Anną z Antoszowiców, z którą miał córkę, także o imieniu Anna.
Źródło
- Janina Bieniarzówna, Jan Romanowic, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XXXI, 1989
