Jan Jakub Ludwik Roiński
Jan Jakub Ludwik Roiński (1878-1942) był polskim oficerem marynarki, komandorem porucznikiem oraz profesorem w Szkole Morskiej w Tczewie. Urodził się we Lwowie, gdzie ukończył gimnazjum, a następnie kontynuował edukację w Szkole Konsularnej w Wiedniu oraz w Szkole Intendentów Morskich w Poli.
Roiński uzyskał stopień oficerski w 1902 roku, a po zakończeniu służby w 1906 roku, studiował na Uniwersytecie Wiedeńskim, zdobywając wiedzę z zakresu prawa i języków obcych. Po przeniesieniu do Anglii, pracował jako nauczyciel języków obcych.
W 1914 roku zmobilizowany, służył w szpitalu w Poli, gdzie awansował do stopnia kapitana intendentury. Po przeniesieniu do Lwowa brał udział w walkach podczas I wojny światowej. W 1919 roku dołączył do polskiej Marynarki Wojennej i rozpoczął pracę w Gdańsku, wykorzystując swoje umiejętności językowe. W 1920 roku został wykładowcą języka angielskiego w Szkole Morskiej w Tczewie, gdzie kierował również Komisją Gospodarczą.
W 1922 roku, po reorganizacji szkoły, Roiński uzyskał status urzędnika państwowego i kontynuował pracę do 1927 roku, kiedy to przeniósł się do Kapsztadu w RPA ze względu na zdrowie. Tam pracował jako tłumacz i nauczyciel języków, a w 1930 roku został pierwszym tłumaczem przysięgłym języka polskiego w Sądzie Najwyższym.
W Kapsztadzie Roiński był również korespondentem „Ilustrowanego Kurjera Codziennego” i krótko przed wybuchem II wojny światowej został attaché prasowym konsulatu polskiego. Jego dom stał się miejscem wsparcia dla polskich uchodźców. Zmarł w 1942 roku na udar serca.
Rodzina
Roiński był najmłodszym synem Emanuela Roińskiego, lwowskiego prezesa Izby Adwokackiej, i Ksawery z Kralów. Jego starszy brat Albert był kapitanem marynarki austro-węgierskiej, a Emil Karol prowadził kancelarię adwokacką we Lwowie. Jan był żonaty z Angielką Hildą Nicholson-Bradley, z którą miał dwoje dzieci: syna Jana Tadeusza i córkę Elżbietę.
Bibliografia
- Jerzy Pertek, Jan Roiński (1878-1942), w: Polski Słownik Biograficzny, tom 31, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1989, s. 497-499
