Jan Puławski (1924-2003) – generał brygady Wojska Polskiego, magister ekonomii.
Życiorys
Jan Puławski urodził się 20 sierpnia 1924 roku w Trembowli na Podolu. Służbę wojskową rozpoczął 20 maja 1944 roku jako szeregowy w 1 Brygadzie Piechoty Zmotoryzowanej. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Polityczno-Wychowawczej pełnił obowiązki zastępcy dowódcy kompanii ds. politycznych. Uczestniczył w walkach nad Nysą oraz o Drezno i Mielnik.
W 1946 roku był słuchaczem Oficerskiej Szkoły Informacji, a następnie przez 20 lat służył w Wojskach Ochrony Pogranicza, gdzie piastował różne stanowiska w Informacji Wojskowej oraz aparacie politycznym. Awansował na kapitana w 1947 roku, a potem na majora w 1953 roku i podpułkownika w 1955 roku.
W latach 1959-1965 był szefem Zarządu Politycznego WOP. W 1968 roku, na mocy uchwały Rady Państwa PRL, został awansowany do stopnia generała brygady. Od 1969 do 1989 roku pełnił różne funkcje w Ministerstwie Obrony Narodowej, a 2 marca 1990 roku przeszedł w stan spoczynku. Służbę wojskową zakończył po 46 latach, w tym 21 lat w stopniu generalskim.
Awanse
- Chorąży – 1944
- Podporucznik – 1945
- Porucznik – 1946
- Kapitán – 1947
- Major – 1948
- Podpułkownik – 1955
- Pułkownik – 1960
- Generał brygady – 1968
Życie prywatne
Jan Puławski mieszkał w Warszawie. Od 1953 roku był żonaty z Marią Genowefą Rynk, z którą miał dwoje dzieci.
Odznaczenia
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Krzyż Walecznych
- Medal „Za dzielność”
- Medal „30 lat Rewolucyjnych Sił Zbrojnych Kuby”
Pochówek
Jan Puławski spoczywa na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie.
Bibliografia
- H. P. Kosk, Generalicja Polska, tom II, 2001
- J. Królikowski, Generałowie i Admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990, 2010
- M. Jędrzejko i inni, Generałowie i admirałowie III Rzeczypospolitej, 2002
- J. Puławski, Lenin a problemy obronności, 1970
