Jan Piotrowicz z Oświęcimia
Jan Piotrowicz z Oświęcimia (? – ok. 1496) był filozofem, prawnikiem oraz profesorem Akademii Krakowskiej. Pochodził z Oświęcimia i był synem Piotra. W literaturze często mylono go z innymi profesorami o tym samym imieniu, co prowadziło do nieporozumień.
Edukacja i kariera akademicka
Jan rozpoczął studia na Uniwersytecie Krakowskim w semestrze zimowym 1443/44. W 1446 uzyskał tytuł bakałarza sztuk wyzwolonych, a w 1456 magistra. Prowadził wykłady na Wydziale Sztuk Wyzwolonych, a następnie podjął studia prawnicze. Doktorem dekretów został między 1462 a 1467 rokiem, a w semestrze zimowym 1477/78 pełnił funkcję dziekana Wydziału Prawa.
Beneficja kościelne
W celu uzyskania korzyści finansowych, Jan przyjął niższe święcenia duchowne przed 1457 rokiem. W 1457 roku otrzymał altarię św. Aleksego w kościele Panny Marii w Krakowie, a w latach 50. był proboszczem w Olkuszu i prebendarzem na zamku w Oświęcimiu. W 1469 roku zamienił altarię na probostwo kościoła Św. Mikołaja, które przynosiło mu największe dochody i pełnił tę funkcję do końca życia.
Biblioteka
Jan Piotrowicz był uważany za posiadacza bogatego księgozbioru, jednak badania wykazały, że większość książek należała do Jana Bebera z Oświęcimia. Piotrowicz posiadał głównie kodeksy rękopiśmienne z dziedziny filozofii, prawa, teologii oraz słowniki, w tym dzieło Euklidesa. W 1469 roku sprzedał kilka kodeksów, a część jego biblioteki trafiła w 1505 roku do krakowskiego złotnika Jana Zimmermanna.
Śmierć
Jan Piotrowicz zmarł przed 11 września 1496 roku, gdyż po tej dacie proboszczem kościoła Św. Mikołaja został Jan Sacranus z Oświęcimia.
Bibliografia
- Marian Zwiercan, Piotrowicz Jan z Oświęcimia w: Polski Słownik Biograficzny, t. XXVI, z. 3, Wrocław 1981.
