Jan Ostroróg – Życie i Działalność
Jan Ostroróg herbu Nałęcz (1436-1501) był znaczącą postacią w historii Polski. Pełnił funkcję kasztelana międzyrzeckiego w latach 1465–1473 oraz był poborcą podatków Wielkopolski w 1487 roku. Jako rektor Uniwersytetu Bolońskiego (1458–1459) oraz doradca królów Kazimierza Jagiellończyka i Jana Olbrachta, wywarł istotny wpływ na życie polityczne i akademickie swojego czasu.
Polityka i Idee
Ostroróg był zwolennikiem centralizacji władzy królewskiej i umacniania jej pozycji w Rzeczypospolitej. Głosił, że król polski podlega jedynie Bogu, a nie innym świeckim władcom. Krytykował Kościół, postulując:
- Zniesienie danin na rzecz papiestwa (Annaty, Świętopietrze, Dziesięcina papieska).
- Przekazywanie zysków z majątków kościelnych na potrzeby kraju.
- Obowiązek kleru zakonnego do wspierania ubogich i kalek.
- Rozpatrywanie spraw kościelnych w Polsce, a nie w Rzymie.
Ostroróg krytykował także papiestwo, oskarżając je o wykorzystywanie duchowości do wzbogacania się.
Wykształcenie i Powrót do Polski
Jan Ostroróg studiował na uniwersytetach w Wiedniu, Erfurcie i Bolonii, gdzie uzyskał tytuł doktora obojga praw. Po powrocie do Polski w 1462 roku stał się rzecznikiem suwerenności Polski i przeciwnikiem niemieckich wpływów. Był sygnatariuszem aktu pokoju toruńskiego z 1466 roku oraz akt odnawiający unię polsko-litewską w 1499 roku.
Rodzina
Był synem wojewody poznańskiego Stanisława oraz Beaty z Bystrzycy. Z małżeństwa z księżniczką raciborską Heleną miał dwóch synów: Wacława i Stanisława.
