Jan Chrzciciel Oczapowski
Jan Chrzciciel Oczapowski (1800-1871) był polskim lekarzem, członkiem Towarzystwa Lekarskiego Warszawskiego oraz Towarzystwa Naukowego Krakowskiego. Jest znany jako twórca polskiej nazwy tlenu.
Życiorys
Oczapowski urodził się w Pociejkach jako syn Mikołaja, greko-katolickiego proboszcza. W rodzinie były także jego bracia Michał i Antoni, obaj związani z nauką. Jan studiował medycynę w Wilnie, gdzie był uczniem Jędrzeja Śniadeckiego i w 1824 roku uzyskał doktorat na podstawie rozprawy De ascultatione mediali.
Od 1826 roku pracował jako lekarz wojskowy w Warszawie, a od 1842 roku pełnił funkcję lekarza departamentów senatu. Później został ordynatorem w Szpitalu Ewangelickim. Oczapowski jest autorem publikacji, takich jak Wiadomości o używaniu wód Buska i Wykład praktyczny chorób kołtunowych.
W 1851 roku wprowadził nazwę „tlen”, która została zaakceptowana przez środowisko chemiczne w Polsce. Wraz z Feliksem Rymkiewiczem, Oczapowski zaprezentował pierwsze polskie opracowania na temat zastosowania stetoskopu w diagnostyce chorób układu krążenia.
Linki zewnętrzne
Oczapowski był ważną postacią w polskiej medycynie, a jego prace przyczyniły się do rozwoju diagnostyki oraz terminologii chemicznej w Polsce.
