Jan Michałowicz z Urzędowa
Jan Michałowicz z Urzędowa (ok. 1525-1530 – ok. 1583) był wybitnym rzeźbiarzem i architektem renesansowym, działającym w Polsce. Jego twórczość, szczególnie nagrobki, charakteryzowała się połączeniem elementów włoskich, niderlandzkich oraz rodzimych, co czyniło go jednym z najwybitniejszych przedstawicieli polskiego renesansu.
Życiorys
Data urodzin Michałowicza nie jest dokładnie znana, jednak przypuszcza się, że urodził się pomiędzy 1528 a 1535 rokiem. Do Krakowa przybył około 1545 roku, gdzie rozpoczął naukę pod okiem Gabriela Słońskiego, a być może także Jana Marii Padovano. Artysta często pracował na zlecenie szlachty i duchowieństwa, podróżując po Polsce. W latach 60. XVI wieku rozpoczął działalność w Krakowie, gdzie uczestniczył w przebudowie katedry wawelskiej. W 1570 roku został przyjęty do krakowskiego cechu muratorów i kamieniarzy, a w 1571 uzyskał prawo miejskie.
W 1580 roku przeniósł się do Łowicza, gdzie zmarł około 1583 roku, prawdopodobnie podczas pracy nad nagrobkiem biskupa Uchańskiego. W łowickiej kolegiacie nazwano go „polskim Praksytelesem” na jego epitafium, które nie zachowało się, ale jest znane z przekazu Szymona Starowolskiego.
Twórczość
Michałowicz był odpowiedzialny za wiele znaczących projektów, w tym:
- Kaplice Zebrzydowskiego i Padniewskiego w katedrze wawelskiej.
- Przebudowę gotyckiej kamienicy przy ulicy Kanoniczej 18 w Krakowie.
- Budowę pałacu prymasowskiego w Łowiczu.
Wśród jego nagrobków wyróżniają się:
- Nagrobek Benedykta Izdbieńskiego w katedrze w Poznaniu (1557-1560).
- Nagrobek Andrzeja Zebrzydowskiego w katedrze wawelskiej (1562-1563).
- Nagrobek Urszuli Leżeńskiej w Brzezinach (1563-1568).
- Nagrobek Filipa Padniewskiego w katedrze wawelskiej (1572-1575).
- Nagrobek Jakuba Uchańskiego w katedrze łowickiej (1580-1583).
Większość z tych nagrobków przeszła późniejsze przeróbki.
Przypisy i bibliografia
Więcej informacji na temat Jana Michałowicza można znaleźć w biografiach i publikacjach poświęconych polskiemu renesansowi.
