Jan Matthijs
Jan Matthijs (znany również jako Jan Matthias lub Johann Mathyszoon) był kluczowym przywódcą ruchu anabaptystów, który zyskał status proroka wśród swoich zwolenników. Urodził się w nieznanym roku, a zmarł 5 kwietnia 1534.
Życiorys
Matthijs pracował jako piekarz w Amsterdamie. W latach 20. XVI wieku nawiązał kontakt z Melchiorem Hoffmanem, co doprowadziło go do przyjęcia anabaptyzmu. W krótkim czasie ochrzcił tysiące nowych wyznawców. Po uwięzieniu Hoffmana, Matthijs stał się przywódcą ruchu anabaptystów i odrzucił teologię pacyfizmu, uznając, że opór jest konieczny w obliczu prześladowań.
W 1534 roku anabaptyści przejęli kontrolę nad miastem Münster. Jan z Lejdy, uczeń Matthijsa, zaprosił go do miasta, które Matthijs ogłosił „Nowym Jeruzalem”. 5 stycznia 1534 roku jego uczniowie wprowadzili powszechny chrzest dorosłych. Komuna z Münster ogłosiła wojnę przeciwko biskupowi Franzowi von Waldeck.
W kwietniu 1534 Matthijs przewidział nadejście Sądu Ostatecznego i wyruszył z grupą trzydziestu towarzyszy na misję. Zostali jednak aresztowani przez wojska biskupa. Matthijs oraz jego towarzysze zostali ścięci, a ich głowy wystawiono na widok publiczny jako przestroga dla mieszkańców Münster.
Komuna z Münster przetrwała jeszcze rok, aż w czerwcu 1535 roku miasto zostało zdobyte przez wojska biskupa, co zakończyło się masową rzezią mieszkańców.
Dziedzictwo
W 2000 roku wydano powieść Q. Taniec śmierci autorstwa Luthera Blissetta, która opowiada o Janie Matthijsie i jego towarzyszach. Matthijs pojawia się również w operze Giacomo Meyerbeera pt. „Prorok”.
Bibliografia
- Biographisch-bibliographisches Kirchenlexikon, 21, 2003, 912-916
Jan Matthijs był znaczącą postacią w historii ruchu anabaptystów, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii religijnej oraz kulturowej Europy.
