Jan Leciejewski
Jan Leciejewski (20 marca 1854 – 1929) był polskim nauczycielem, slawistą i etnografem, specjalizującym się w bułgarystyce.
Życiorys
Leciejewski ukończył Królewskie Katolickie Gimnazjum w Ostrowie, a następnie studiował na Królewskim Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie w 1882 roku uzyskał stopień doktora filozofii. Jego praca konkursowa, zatytułowana Die Sprache des Florianer Psalterii, została nagrodzona przez wydział filozoficzny. Po dalszym kształceniu na Uniwersytecie Wiedeńskim uzyskał habilitację i docenturę.
W 1877 roku osiedlił się we Lwowie, gdzie został docentem na Uniwersytecie Lwowskim oraz nauczycielem w C. K. Gimnazjum. W latach 1877–1880 był członkiem i bibliotekarzem Towarzystwa Literacko-Słowiańskiego. Później, od 1894 roku, pełnił funkcję konserwatora i dyrektora zamku w Gołuchowie. W 1907 roku został profesorem na Uniwersytecie Sofijskim w Bułgarii, gdzie prowadził katedrę filozofii słowiańskiej oraz literatur słowiańskich.
Publikacje
- Gwara Miejskiej Górki i okolicy: studyjum dyalektologiczne (1881)
- Z życia Słowieńców (1885)
- Die Sprache des polnischen Theils des Florianer Psalters (1885)
- Der lautwerth der nasalvocale im altpolnischen. Eine grammatische studie (1886)
- Pierwiastki starożytne w pieśniach ludowych słowieńskich (1899)
- Franciszek Preszern, poeta słowieński (1900)
- Książę czarnogórski Mikołaj jako poeta (1901)
- Runy i runiczne pomniki słowiańskie (1906)
Linki zewnętrzne
Prace Jana Leciejewskiego dostępne są w bibliotece Polona: Link.
Leciejewski był również członkiem Towarzystwa Naukowego we Lwowie oraz wykładowcą na Uniwersytecie Franciszkańskim w Lwowie, pozostawiając po sobie znaczący dorobek naukowy w dziedzinie slawistyki i etnografii.
