Jan Kwiatkiewicz
Jan Kwiatkiewicz (1630-1703) był jezuitą, profesorem wymowy, filozofii, teologii i matematyki. Urodził się w Małopolsce, a swoje życie poświęcił edukacji i działalności akademickiej w Polsce.
Życiorys
Kwiatkiewicz wstąpił do zakonu jezuitów w 1645 roku. Przez wiele lat uczył w różnych kolegiach, prowadząc zajęcia z wymowy, gramatyki, filozofii oraz matematyki. Zarządzał kolegiami w Kaliszu, Brześciu, Lublinie, Lwowie, Jarosławiu, Sandomierzu i Krakowie. W 1680 roku objął stanowisko rektora kolegium w Sandomierzu, a następnie był prepozytem i rektorem w Jarosławiu.
Twórczość
Kwiatkiewicz był autorem około 40 dzieł, głównie dotyczących retoryki, pisanych po łacinie i polsku. Jego prace były wielokrotnie wznawiane, a najbardziej znanym dziełem jest Factorum triumphalium tres partes, które zostało zamieszczone w Listach historycznych, familijnych przez Załuskiego w 1711 roku.
Ważniejsze utwory
- Svada civilis, Lublin 1672 (wielokrotne wydania)
- Phoenix rhetorum, Kraków 1672 (wydania w Kaliszu i Pradze)
- Laurus prodroma ad coronam, seu carmen triumphale Victori Orientis, 1674 (poemat na cześć Jana Sobieskiego)
- Eloquentia reconditior, Poznań 1689 (wydania w Pradze)
- Roczne dzieje kościelne od roku 1198, Kalisz 1695
- Suplement Rocznych dziejów…, 1706(?))
Bibliografia
- S. Orgelbranda Encyklopedja powszechna, Tom IX, Warszawa 1901
- Bibliografia Literatury Polskiej – Nowy Korbut, t. 2, Warszawa 1964
Linki zewnętrzne
Dzieła Jana Kwiatkiewicza w bibliotece Polona
