Jan Kupecký – Życie i Twórczość
Jan Kupecký (1667-1740) był słowackim malarzem, znanym jako przedstawiciel realistycznego nurtu późnobarokowego. Pochodził z rodziny tkaczy, którzy z powodów religijnych osiedlili się w Pezinku, niedaleko Bratysławy.
W wieku piętnastu lat, wbrew woli ojca, rozpoczął naukę malarstwa na Morawach, gdzie jego pierwszym nauczycielem był Benedikt Clauss. W 1684 roku przeniósł się do Wiednia, a następnie osiedlił w Rzymie, gdzie otworzył własne atelier w 1700 roku. Tam stał się znanym portrecistą, łącząc różne wpływy malarskie i rozwijając swój styl.
W 1707 roku powrócił do Wiednia, gdzie ożenił się z córką Claussa, Zuzanną, z którą miał dwoje dzieci, które zmarły w młodym wieku. W 1711 roku portretował cara Piotra I w Karlowych Warach. W związku z rywalizacją w środowisku artystycznym oraz obawą przed prześladowaniami religijnymi, w 1723 roku przeniósł się do Norymbergi, gdzie odniósł sukces.
Po śmierci syna w 1733 roku, Kupecký zrezygnował z pracy poza Norymbergą, a jego zdrowie zaczęło się pogarszać. Zmarł w 1740 roku i został pochowany przy kościele św. Jana. Pomimo długotrwałego pobytu za granicą, w dokumentach z epoki określał się jako „malarz czeski”.
Styl i Dziedzictwo
Jan Kupecký uznawany jest za jednego z najwybitniejszych mistrzów portretu barokowego w Europie Środkowej. W jego twórczości łączą się wpływy portretu francuskiego i holenderskiego, z których ten drugi wydaje się być mu bliższy.
- Portret francuski: barokowy patos i alegoryka.
- Portret holenderski: psychologiczne podejście i intymność.
Galeria
- Flecista, 1690
- Aleksander Benedykt Sobieski, ok. 1690
- Autoportret, 1707
- Portret młodej Polki, ok. 1710
- Młoda kobieta ze skrzypcami, ok. 1720
- Portret artysty z żoną i synem
- Jan Adam Questenburk z lutnią, ok. 1720
- Portret muzyka dworskiego Josefa Lambergera, ok. 1730
Kupecký pozostawił po sobie znaczący dorobek artystyczny, a jego prace do dziś są cenione za głębię psychologiczną i techniczne umiejętności.
