Jan Kanty Dąbrowski
Jan Kanty Dąbrowski (1791-1853) był polskim duchownym katolickim i biskupem pomocniczym diecezji poznańskiej.
Życiorys
Dąbrowski przyjął święcenia kapłańskie w 1814 roku, wstępując wcześniej do zgromadzenia księży misjonarzy. W swojej karierze wykładał w seminariach w:
- Poznaniu
- Pelplinie
- Gnieźnie
Pełnił także funkcje proboszcza w Popowie, Wąbrzeźnie i Lisewie. W 1841 roku został kanonikiem poznańskiej kapituły katedralnej. W czerwcu 1843 roku został mianowany biskupem pomocniczym poznańskim z tytularną stolicą Helenopolis. Sakrę biskupią przyjął 20 sierpnia 1843 roku w Gnieźnie.
W momencie nominacji Dąbrowski był jedynym biskupem w Poznaniu, gdyż po śmierci arcybiskupa Marcina Dunina w 1842 roku, diecezją zarządzał ks. Leon Przyłuski jako wikariusz kapitulny. Dopiero w październiku 1844 roku Przyłuski został wybrany na arcybiskupa.
Biskup Dąbrowski był znany ze swojej działalności na rzecz bractw wstrzemięźliwości w diecezji.
Źródła
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965 – 1999, Warszawa 2000.
Linki zewnętrzne
- Jan Kanty Dąbrowski: Ewanjelie i epistoły z krótkim onychże wykładem (1821) w bibliotece Polona
