Jan Kanty
Jan Kanty, znany również jako Jan z Kęt lub Jan Wacięga, był polskim prezbiterem rzymskokatolickim, profesorem Uniwersytetu Krakowskiego oraz świętym Kościoła katolickiego. Urodził się 24 czerwca 1390 roku w Kętach, a zmarł 24 grudnia 1473 roku w Krakowie.
Życiorys
W 1413 roku Jan rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej, uzyskując magisterium między 1417 a 1418 rokiem. Święcenia kapłańskie przyjął w latach 1418-1421. W 1421 roku został rektorem szkoły klasztornej bożogrobców w Miechowie, gdzie pracował przez siedem lat, zajmując się przepisywaniem rękopisów. Powrócił do Akademii w 1429 roku i pięć lat później został prepozytem Kolegium Większego. W latach 1432-1433 oraz 1437-1438 pełnił funkcję dziekana Wydziału Sztuk Wyzwolonych.
W 1429 roku rozpoczął studia teologiczne, które ukończył w 1443 roku, zdobywając doktorat z teologii. W tym czasie był także kanonikiem w kościele św. Floriana oraz proboszczem w Olkuszu. Jego uczniami byli m.in. Mikołaj Ligatoris i Jan z Dąbrówki. Zmarł 24 grudnia 1473 roku i został pochowany w kościele św. Anny w Krakowie.
Kult
Jan Kanty został beatyfikowany 27 września 1680 roku przez Innocentego XI, a kanonizowany 16 lipca 1767 roku przez Klemensa XIII. Jego liturgiczne wspomnienie obchodzone jest 20 października.
Relikwie i Patronat
Relikwie Jana Kantego znajdują się w barokowym grobowcu w kościele św. Anny w Krakowie. W 1737 roku Klemens XII ogłosił go patronem Polski i Litwy oraz patronem Uniwersytetu Krakowskiego. Jan Kanty jest również patronem wielu instytucji, w tym archidiecezji krakowskiej, diecezji bielsko-żywieckiej oraz szkół katolickich.
Ikonografia
W ikonografii Jan Kanty jest przedstawiany w todze i birecie, często z lilią oraz ze studentem, którego okrywa profesorską togą.
