Jan III Oświęcimski
Jan III Oświęcimski (ok. 1366 – 1405) był księciem oświęcimskim w latach 1375/1376–1405. Był jedynym synem księcia Jana II oraz Jadwigi brzeskiej. Początkowo mylono go z ojcem, jednak badania nad źródłami potwierdziły jego istnienie.
Rządy i polityka
Informacje na temat rządów Jana III są ograniczone. Istnieją przypuszczenia, że podobnie jak jego dziadek Jan I, mógł być przeznaczony do stanu duchownego. W dokumencie z 1379 roku Jan III został nazwany scholastykiem krakowskim, co może świadczyć o jego początkowych aspiracjach. W 1372 roku jego ojciec, Jan II, zawarł układ, który w przypadku jego bezpotomnej śmierci gwarantował przekazanie księstwa oświęcimskiego Przemysławowi Noszakowi, władcy Cieszyna.
Jan III objął rządy w księstwie, jednak musiał przyjąć formalną kuratelę Przemysława Noszaka. Potwierdza to dokument z 25 listopada 1377 roku, w którym książę Cieszyna zatwierdza nadania oświęcimskiego kuzyna. Mimo tych zależności Jan III starał się prowadzić niezależną politykę.
Małżeństwo i sojusze
W 1394 roku Jan III ożenił się z Jadwigą, siostrą króla Władysława Jagiełły, co pozwoliło na stabilizację relacji z Polską. W 1397 roku, wraz z innymi książętami śląskimi i biskupem wrocławskim, podpisał układ z królem polskim w Legnicy, gwarantujący wspólne działania przeciwko rozbójnikom. Dwa lata później próbował wpłynąć na Jagiełłę, aby zmienił swoje negatywne nastawienie wobec biskupa i księcia opolskiego.
Wsparcie dla miast i kościoła
W polityce wewnętrznej Jan III wspierał rozwój miast, przyznając przywileje m.in. Kętom i Zatorowi, oraz kościół, szczególnie dominikanów, podobnie jak jego ojciec i dziadek.
Śmierć i dziedzictwo
Ostatni znany dokument z udziałem Jana III pochodzi z 1402 roku. Choć nie ma potwierdzenia daty jego śmierci, są przesłanki, że zmarł w 1405 roku. Nie miał potomstwa, a jego władztwo przeszło na Piastów cieszyńskich. Jan III został pochowany w klasztorze dominikanów w Oświęcimiu.
