Jan II Żelazny
Jan II Żelazny (ok. 1365–1424) był księciem raciborskim w latach 1380/1382–1424. Jego rządy obejmowały m.in. Bruntál, Pszczynę i Mikołów.
Życiorys
Jan II był synem Jana I i Anny z Żagania, reprezentując boczną linię Przemyślidów. Po śmierci ojca, która miała miejsce między 1380 a 1382 rokiem, objął władzę nad księstwem, sprawując opiekę nad młodszym bratem Mikołajem IV. W 1385 roku, po osiągnięciu przez Mikołaja pełnoletniości, podzielił terytorium, przyznając mu Bruntál. W tym czasie Jan II, zmagając się z problemami finansowymi, zastawił część swoich ziem książętom opolskim.
W ciągu swojej kariery politycznej Jan II współpracował z dynastią Luksemburgów. W 1397 roku został mianowany pierwszym komornikiem królestwa czeskiego oraz starostą niemodlińskim i kłodzkim. W 1399 roku został ekskomunikowany za splądrowanie dóbr biskupa ołomunieckiego, a w 1400 roku, wspierając Prokopa Luksemburskiego, najechał na Węgry, co skończyło się zniszczeniami w jego księstwie.
Relacje z innymi władcami
Jan II utrzymywał dobre stosunki z królem Władysławem Jagiełłą, który zaprosił go na swój ślub w 1402 roku. W 1406 roku był inicjatorem morderstwa Przemysława I Noszaka, co pogłębiło konflikt między dynastiami.
Udział w konfliktach
W 1414 roku Jan II wziął udział w wojnie Polski z zakonem krzyżackim po stronie polskiej. Po wybuchu powstania husyckiego, w 1420 roku, złożył hołd lennym Zygmuntowi Luksemburczykowi i w 1421 roku uwięził poselstwo husytów, co doprowadziło do ich najazdu na jego ziemie. W 1422 roku wykupił ziemię karniowsko-głubczycką od książąt opolskich.
Życie osobiste
Jan II Żelazny był żonaty od 16 stycznia 1407 roku z Heleną, córką Korybuta. Z małżeństwa tego miał dwóch synów, Mikołaja V i Wacława II, oraz córkę Małgorzatę. Zmarł w 1424 roku i został pochowany w klasztorze dominikanek w Raciborzu.
Przypisy
- Książęta bruntálscy
- Książęta karniowscy
- Ludzie związani z Raciborzem
- Ludzie związani z Pszczyną
- Namiestnicy ziemi kłodzkiej
- Przemyślidzi opawscy
