Jan Dobrogost Krasiński
Jan Dobrogost Krasiński (ur. 10 czerwca 1639, zm. 21 lutego 1717) był wybitnym politykiem i wojskowym Rzeczypospolitej. Pełnił funkcje wojewody płockiego (1688), referendarza koronnego (1668–1688) oraz starosty w wielu miejscowościach, w tym warszawskim i łomżyńskim. Jego rodzicami byli Jan Kazimierz Krasiński i Urszula Grzybowska.
Kariera polityczna
Krasiński rozpoczął swoją karierę jako pułkownik królewski w 1665 roku. Brał aktywny udział w sejmikach i sejmach, reprezentując ziemię łomżyńską oraz warszawską. Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego (1669) oraz Jana III Sobieskiego (1674). Jako poseł uczestniczył w wielu sejmach pomiędzy 1662 a 1685 rokiem.
- Uczestniczył w odsieczy wiedeńskiej w 1683 roku, dowodząc chorągwią husarską.
- Był członkiem konfederacji generalnej z 1668 i 1674 roku.
- W latach 1683–1696 dowodził chorągwią husarską i od 1693 regimentem piechoty.
Życie osobiste i działalność
Jan Krasiński był żonaty z Teresą Chodkiewicz oraz Jadwigą Teresą z Jabłonowskich. Był mecenasem sztuki i fundatorem wielu instytucji, w tym pałacu Krasińskich w Warszawie. W Węgrowie, odziedziczonym po ojcu, ufundował klasztory reformatów i bartolomitów, przyczyniając się do odbudowy miasta po wojnie północnej.
Pochowany w kościele poreformackim w Węgrowie, gdzie znajduje się także urna z jego sercem.
Podsumowanie
Jan Dobrogost Krasiński to postać znacząca w historii Polski, znana z aktywności politycznej i wojskowej oraz z działalności na rzecz kultury i odbudowy regionu. Jego życie i dokonania pozostają ważnym elementem dziedzictwa I Rzeczypospolitej.
