Jan Czubek
Jan Czubek (12 kwietnia 1849 – 14 lipca 1932) był polskim bibliotekoznawcą, historykiem literatury, filologiem klasycznym, poetą i tłumaczem poezji antycznej. Jego działalność miała znaczący wpływ na rozwój polskiej literatury i bibliotekoznawstwa.
Życiorys
Urodził się w Baczkowie koło Bochni jako syn średniorolnego chłopa. Po ukończeniu Gimnazjum św. Jacka w Krakowie w 1869 roku, rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, które zakończył w 1872 roku. Pracował jako nauczyciel w różnych szkołach, a w 1875 roku został profesorem języków starożytnych w Gimnazjum w Tarnowie. Od 1877 roku kontynuował pracę w Krakowie, a od 1903 roku pełnił funkcję bibliotekarza w Bibliotece Akademii Umiejętności (AU).
Był aktywnym członkiem AU, uczestnicząc w pracach różnych komisji, w tym Komisji Językowej i Komisji Historii Literatury. Przewodniczył Komisji do Badań w Zakresie Historii Literatury i Oświaty w Polsce oraz Komitetowi Pisarzów Polskich PAU. W latach 1906–1913 redagował „Przewodnik Bibliograficzny”.
Jan Czubek zmarł w 1932 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Praca naukowa
W swojej działalności naukowej koncentrował się na:
- bibliotekoznawstwie
- edytorstwie
- historii literatury polskiej
- filologii klasycznej
Zajmował się badaniem zbiorów rękopisów oraz ich uporządkowaniem. Przyczynił się do odkrycia nieznanych wcześniej danych o polskich pisarzach XVII wieku. Przygotował wiele wydania literackich, w tym:
- Lirycy greccy doby klasycznej (1883)
- Orlando szalony (1903)
- Pamiętniki Paska (1914)
- Antologie poezji filomatów (1913-1922)
Jan Czubek był również autorem przekładów dzieł literackich, w tym tragedii Sofoklesa oraz epigramów Marcjalisa. Jego prace były jednak krytykowane za brak dokładności.
Wybrane publikacje
Niektóre z jego prac to:
- O tłomaczeniu (1884)
- Katalog rękopisów AU w Krakowie (1906)
- Rękopisy hr. Morstinów w Krakowie (1911)
Podsumowanie
Jan Czubek pozostawił po sobie trwały ślad w polskiej kulturze i literaturze, zarówno jako badacz, jak i tłumacz. Jego prace przyczyniły się do popularyzacji wiedzy o literaturze polskiej i antycznej.
