Jan Czapla (12 lipca 1912 – 11 kwietnia 1981) był polskim działaczem ludowym, związanym z Stronnictwem Ludowym (SL) oraz Zjednoczonym Stronnictwem Ludowym (ZSL).
Życiorys
Jan Czapla pochodził z rodziny chłopskiej. W 1928 roku przeniósł się do wsi Kołoząb, gdzie pracował w gospodarstwie. W 1929 roku wstąpił do Centralnego Związku Młodzieży Wiejskiej „Siew”, a wkrótce został sekretarzem zarządu powiatowego tej organizacji. Po ukończeniu gimnazjum w Sejnach w 1933 roku odbył służbę wojskową, awansując do stopnia podporucznika piechoty Wojska Polskiego.
W czasie II wojny światowej brał udział w obronie Modlina, a po jej zakończeniu był jeńcem w obozach w Arnswalde i Woldenbergu. Po wojnie pełnił funkcje administracyjne, w tym wicestarosty w Płońsku oraz starosty w Ostrołęce i Grójcu.
Od 1954 roku był wiceprzewodniczącym Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku, a od 1958 roku członkiem Prezydium. W latach 1961–1969 przewodniczył Komisji Kultury i Sztuki Wojewódzkiej Rady Narodowej. W 1956 roku ukończył Studium Zaoczne Szkoły Partyjnej przy Komitecie Centralnym PZPR.
Czapla aktywnie uczestniczył w życiu partyjnym, pełniąc różne funkcje w SL i ZSL, w tym sekretarza Powiatowego Komitetu Wykonawczego SL w Płońsku oraz prezesa Wojewódzkiego Komitetu Wykonawczego ZSL. Działał także w Frontcie Jedności Narodu, Polskim Czerwonym Krzyżu oraz Towarzystwie Przyjaciół Dzieci.
Jan Czapla był podporucznikiem rezerwy Wojska Polskiego i otrzymał m.in. Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyż Walecznych.
Bibliografia
– *Słownik biograficzny działaczy ruchu ludowego*, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1989
Podsumowanie
Jan Czapla był znaczącą postacią w polskim ruchu ludowym, aktywnie uczestnicząc w działalności społecznej i politycznej w powojennej Polsce, zarówno w administracji, jak i w organizacjach partyjnych.
