Jan Beber z Oświęcimia
Jan Beber, znany również jako Beber, był profesorem Akademii Krakowskiej oraz jej rektorem w latach 1479-1480. Urodził się około 1420 roku w Oświęcimiu, a zmarł w 1482 roku, prawdopodobnie w Krakowie. Był synem Mikołaja i odznaczał się zamiłowaniem do książek, co potwierdza jego bogaty księgozbiór.
Kariera i osiągnięcia
W 1449 roku Jan Beber uzyskał tytuł magistra sztuk wyzwolonych, a w kolejnych latach został profesorem teologii. Jego dorobek akademicki obejmował nie tylko nauczanie, ale także zarządzanie biblioteką pełną cennych rękopisów i pierwodruków. Jego zbiory były na tyle znaczące, że aż do połowy XX wieku były mylone z dziełami innych osób z Oświęcimia.
Księgozbiór
Księgozbiór Jana Bebera obejmował różnorodne dzieła, w tym:
- Słowniki: Hugwicjusza z Pizy, św. Papiasza, Piotra Lombarda
- Dzieła filozoficzne: św. Alberta, św. Tomasza z Akwinu, Johna Wyclifa
- Komentarze Jakuba z Placencji do dzieł Arystotelesa i innych
- Dzieła teologiczne, w tym traktaty antyhusyckie
- Dzieła klasyczne: Cycerona, Owidiusza
- Dzieła humanistyczne: Guarina z Werony
- Dzieła prawnicze: Justyniana, papieża Bonifacego VIII, Gracjana
- Dzieła medyczne: Awicenny, Hipokratesa z Kos
- Dzieła astrologiczne: Alkabicjusza, Klaudiusza Ptolemeusza
Jego zbiór zawierał również kodeksy pergaminowe z XIII-XIV wieku oraz wiele kodeksów papierowych z XIV wieku. Szczególną uwagę zwracały medyczne i astrologiczne kodeksy, które świadczyły o jego zamiłowaniu do literatury fachowej.
Śmierć i spuścizna
Po śmierci Jana Bebera w 1482 roku, jego księgozbiór trafił do bibliotek Akademii Krakowskiej. Część zbiorów przekazał jeszcze za życia, a jeden z inkunabułów otrzymał Jan z Pilicy na dożywotnie użytkowanie.
Bibliografia
Marian Zwiercan, Beber Jan z Oświęcimia, w: Słownik pracowników książki polskiej, red. Irena Reichel, Warszawa – Łódź 1972.
