Jan Baptysta Motty
Jan Baptysta Motty, urodzony w 1790 roku w Paryżu, zmarł 25 września 1856 roku w Poznaniu. Był przyrodnikiem, pedagogiem i spolonizowanym Francuzem, który odegrał ważną rolę w edukacji w Polsce.
Życiorys
Motty był synem oficera kawalerii narodowej, Jeana Motty, oraz Anny Marii Bachmann. W 1805 roku przyjechał do Polski z rodziną Mielżyńskich. W Miłosławiu pracował jako guwerner dla synów Józefa Mielżyńskiego od 1806 do 1812 roku. Równocześnie samodzielnie studiował dzieła znanych przyrodników, w tym Karola Linneusza i Stanisława Bonifacego Jundziłła.
Od 1812 roku do emerytury w 1845 roku uczył w szkole departamentowej w Poznaniu, która później stała się Gimnazjum św. Marii Magdaleny. Nauczał przyrody oraz języka francuskiego. Po 1848 roku prowadził prywatną szkołę dla dziewcząt oraz pensjonat dla chłopców.
Motty był aktywny w dziedzinie edukacji, opracowując i publikując książki przyrodnicze, takie jak:
- Wstęp do historii naturalnej (1823)
- Muzeum historii naturalnej i cudów stworzenia (1830, przerwane przez powstanie listopadowe)
- Leitfaden der Botanik (1830)
- Precis de l’histoire de la litterature francaise (1825)
- Książeczka do nabożeństwa, na której modliła się S. Jadwiga (1823)
Życie osobiste
W 1817 roku Motty ożenił się z Apolonią Herwig, z którą miał troje dzieci. Ich syn Marceli (1818-1898) był nauczycielem, córka Walentyna (1823-1859) wyszła za mąż za Hipolita Cegielskiego, a młodszy syn Stanisław (1826-1900) również był znaczącym działaczem społecznym.
W kulturze
Motty jest jednym z bohaterów polskiego serialu historycznego Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy, w reżyserii Jerzego Sztwiertni, gdzie rolę Motty’ego zagrał Marek Bargiełowski.
Linki zewnętrzne
Więcej informacji o Janie Baptystym Mottym można znaleźć w publikacjach dostępnych w bibliotece Polona: Jan Baptysta Motty – publikacje.
