Jan Alfred Szczepański
Jan Alfred Szczepański, znany również jako Jaszcz, urodził się 9 listopada 1902 roku w Krakowie, a zmarł 20 marca 1991 roku w Warszawie. Był literatem, publicystą oraz krytykiem teatralnym i filmowym. Szczepański był jednym z czołowych polskich taterników i alpinistów w okresie międzywojennym. Był synem pisarza Ludwika Szczepańskiego oraz bratem Alfreda Szczepańskiego.
Wykształcenie i działalność literacka
Szczepański ukończył studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1922 roku dołączył do grupy młodych poetów krakowskich, znanych jako negatywiści. W swojej twórczości literackiej opublikował kilka znaczących książek:
- Wyprawa do księżycowej ziemi (1954) – relacja z Drugiej Polskiej Wyprawy w Andy, w której uczestniczył.
- Przygody ze skałą, dziewczyną i śmiercią (1956) – poświęcona pamięci zmarłych towarzyszy tatrzańskich.
- Od Olimpii do olimpiad (1980) – praca o zawodach sportowych w starożytności.
Szczepański stworzył również przesąd dotyczący widma Brockenu, w którym stwierdza, że osoba, która je zobaczy, umrze w górach, a trzecie ujrzenie tego zjawiska ma odczyniać urok.
Pochówek
Jan Alfred Szczepański został pochowany w Krakowie na cmentarzu Rakowickim w kwaterze M, rząd południowo-zachodni.
Bibliografia
- Polski Słownik Biograficzny, Warszawa-Kraków, 2011, tom 47, strony 330–336.
Szczepański pozostaje w pamięci jako istotna postać polskiej kultury i literatury górskiej.
