James Frazer Stirling
James Frazer Stirling (1926-1992) był brytyjskim architektem, uznawanym za przedstawiciela postmodernizmu. W 1981 roku otrzymał Nagrodę Pritzkera.
Młodość i początki kariery
Stirling studiował architekturę na Uniwersytecie w Liverpoolu w latach 1945-1950. W 1956 roku założył biuro Stirling and Gowan wspólnie z Jamesem Gowanem. Na początku jego twórczość oscylowała wokół późnego modernizmu oraz brutalizmu, z najbardziej znanym projektem, jakim jest wydział inżynierii Uniwersytetu w Leicesterze. Stirling często stosował izometryczne przedstawienia i perspektywy z lotu ptaka. Od 1963 roku prowadził biuro samodzielnie.
Rozwój kariery
W 1971 roku partnerem Stirlinga został Michael Wilford, który współpracował z nim od 1960 roku. W latach 70. styl Stirlinga ewoluował w kierunku eklektycznego postmodernizmu, gdzie chętnie sięgał po inspiracje z historii architektury oraz regionalnych stylów. Po śmierci Stirlinga w 1992 roku, Wilford kontynuował działalność biura, realizując wiele projektów, w tym Państwową Akademię Muzyki i Sztuk Pięknych w Stuttgarcie. Od 1996 roku przyznawana jest nagroda architektoniczna jego imienia.
Wybrane dzieła
- Wydział inżynierii Uniwersytetu w Leicesterze (1959-1963)
- Biblioteka wydziału historii Uniwersytetu Cambridge (1964-1967)
- Akademik Uniwersytetu St Andrews (1964-1968)
- Akademik Queen’s College w Oksfordzie (Florey Building) (1966-1971)
- Budynek działu edukacji firmy Olivetti w Haslemere (1969-1972)
- Centrum Sztuk Wizualnych Cornell University (1983-1988)
- Tate Gallery w Liverpoolu (1984-1988)
- Państwowa Akademia Muzyki i Sztuk Pięknych w Stuttgarcie (1993-1994, pośmiertnie)
Podsumowanie
James Stirling był wpływowym architektem, którego prace odzwierciedlały zmiany w architekturze XX wieku, od późnego modernizmu do postmodernizmu. Jego dziedzictwo trwa dzięki licznych projektom, które pozostają ważnymi punktami odniesienia w historii architektury.
