James William Forsyth
James William Forsyth (ur. 26 sierpnia 1834, zm. 24 października 1906) był oficerem armii amerykańskiej, który brał udział w wojnie secesyjnej oraz walkach z Indianami. Dowodził 7. Pułkiem Kawalerii podczas masakry nad Wounded Knee w 1890 roku.
Kariera wojskowa
Forsyth urodził się w Ohio i w 1856 roku ukończył Akademię Wojskową West Point. Przed wojną secesyjną służył w Fort Bellingham na pograniczu Terytorium Washington. W czasie wojny był kapitanem 10. Pułku Kawalerii, a następnie jako major pełnił funkcję inspektora żandarmerii w Armii Potomacu.
W 1864 roku został szefem sztabu generała Philipa Sheridana, a za zasługi w bitwach w dolinie Shenandoah i pod Richmond awansował na generała brygady ochotników. W latach 1866–1867 dowodził brygadą kawalerii. Po wojnie, w latach 1878–1886, prowadził działania przeciwko Indianom, co pozwoliło mu na awans na pułkownika i objęcie dowództwa 7. Pułku Kawalerii.
Masakra nad Wounded Knee
W grudniu 1890 roku Forsyth został wysłany na Terytorium Dakoty, gdzie miał zająć się zjawiskiem Tańca Duchów wśród Lakotów. Dowodził 7. Pułkiem Kawalerii podczas masakry lakockich Indian nad strumieniem Wounded Knee. Po wydarzeniach, generał Nelson Miles oskarżył go o nieodpowiedzialne postępowanie, które skutkowało śmiercią wielu żołnierzy i bezbronnych Indian.
Po wojskowym śledztwie, Forsyth został początkowo pozbawiony dowództwa, jednak decyzję anulowano po interwencji sekretarza wojny Redfielda Proctora.
Odznaczenia i późniejsze lata
Podczas masakry nad Wounded Knee, żołnierze Forsytha otrzymali 20 Medali Honoru, co stanowi najwyższą liczbę tych odznaczeń przyznaną za jedno wydarzenie. Forsyth został awansowany na generała brygady w 1894 roku, a w 1897 na generała-majora. Zmarł w 1906 roku w Columbus, Ohio.
Bibliografia
- DeMontravel, Peter R., A Hero to His Fighting Men: Nelson A. Miles, Kent State University Press.
- „The New York Times”: Col. Forsyth Exonerated
