Jakub Korwin-Kossakowski
Jakub Korwin-Kossakowski (krypt.: I. K.; I. K. K. S. K.), herbu Ślepowron, urodził się 12 maja lub 7 sierpnia 1752 roku, a zmarł na początku 1784 roku. Był poetą, tłumaczem, urzędnikiem ziemskim oraz komisarzem skarbowym.
Życiorys
Korwin-Kossakowski był synem Mateusza, strażnika kowieńskiego, i Zofii Gołaszewskiej. W 1765 roku wstąpił do zakonu jezuitów, gdzie odbył nowicjat w Nieświeżu. W kolejnych latach studiował retorykę i filozofię, a później pracował jako nauczyciel w szkołach jezuickich w Nieświeżu i Mińsku. Po kasacie zakonu wrócił do życia świeckiego i publikował wiersze w piśmie „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”. Dzięki wsparciu krewnego, Józefa Kazimierza Kossakowskiego, zyskał urząd podstolego kowieńskiego i był deputatem do Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Zmarł nagle w wieku 31 lat.
Twórczość
J. Korwin-Kossakowski był autorem kilku tłumaczeń, w tym:
- Mowa Katyliny do żołnierzy – „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”, 1773
- Mowa Weturii do Koriolana syna – „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”, 1773
- Żal Abrahama z Chaldei wychodzącego – „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”, 1774
- Żal Abrahama zabijającego syna – „Zabawy Przyjemne i Pożyteczne”, 1774
Opracowania na temat Kossakowskiego
- J. (K.) Kossakowski: Pamiętniki…, wyd. A. Darowski, Warszawa 1891
- E. Aleksandrowska: Zabawy Przyjemne i Pożyteczne 1770-1777. Monografia bibliograficzna, Wrocław 1959
Bibliografia
- Elżbieta Aleksandrowska, Jakub Kossakowski, w: Polski Słownik Biograficzny, tom XIV, 1969
Korwin-Kossakowski był aktywnym uczestnikiem życia kulturalnego i politycznego I Rzeczypospolitej, a jego twórczość literacka przyczyniła się do rozwoju polskiej literatury oświeceniowej.
