Jakub Ignacy Waga
Jakub Ignacy Waga (1800-1872) był polskim przyrodnikiem i botanikiem, urodzonym w Grabowie koło Łomży. Był szóstym synem Bernarda Wagi i Agaty z Gutowskich. Uczył się w kolegiach pijarskich oraz w szkole wojewódzkiej w Warszawie, gdzie uzyskał tytuł magistra na Uniwersytecie Warszawskim w 1825 roku.
Kariera zawodowa
Po ukończeniu studiów Waga pracował jako nauczyciel w warszawskiej szkole księży pijarów, a następnie w Radomiu i Szczuczynie. W 1828 roku osiedlił się w Łomży, gdzie prowadził zajęcia w gimnazjum, ucząc m.in. języka polskiego, geografii i historii. W 1833 roku ożenił się z Kornelią Romanów, z którą miał dwoje dzieci. W 1854 roku został inspektorem gimnazjum, a w 1862 przeszedł na emeryturę.
Działalność naukowa
Waga był aktywnym botanikiem, prowadzącym badania nad lokalną roślinnością. Jego pierwszy artykuł naukowy, dotyczący rośliny Linnea borealis, ukazał się w 1829 roku. Uczestniczył w wyprawach badawczych, co zaowocowało wydaniem w latach 1847-1848 jego dzieła „Flora Polska”, zawierającego opisy 1061 gatunków roślin Królestwa Polskiego.
Upamiętnienie
Postać Jakuba Wagi została uhonorowana pomnikami oraz nazwami ulic w Polsce. W 1918 roku powstał jego pomnik w Ogrodzie Botanicznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 2022 roku Łomżyńskie Towarzystwo Naukowe ogłosiło Rok Jakuba Wagi, poświęcając go popularyzacji jego osiągnięć.
Publikacje
- „Flora Polska” (1847-1848) – dzieło o 1061 gatunkach roślin.
- „Historia rozwoju roślin” (1872) – tłumaczenie.
- „Wielość światów zamieszkiwanych” (1868) – tłumaczenie.
- Uwagi tyczące się znalezienia rośliny „Linnea borealis” (1829).
Podsumowanie
Jakub Ignacy Waga był znaczącą postacią w polskiej botanice, której prace przyczyniły się do poznania lokalnej flory. Jego życie i działalność naukowa pozostają ważnym elementem polskiego dziedzictwa przyrodniczego.
