Jakub Głowiński – Postać Historyczna
Jakub Głowiński herbu Roch II był znaczącą postacią na początku XV wieku, związany z miejscowością Głowno. W 1420 roku zainicjował budowę pierwszego kościoła w tej okolicy.
W 1427 roku pełnił funkcję podczaszego sochaczewskiego. Dzięki jego staraniom, książę Siemowit mazowiecki nadał Głownu prawo miejskie chełmińskie, co miało istotne znaczenie dla rozwoju osady. W 1435 roku, jako chorąży rawski, był jednym z możnowładców księcia rawskiego Siemowita V, który podpisał dokument dotyczący zawarcia pokoju w Brześciu Kujawskim między Królestwem Polskim a zakonem krzyżackim.
Bibliografia
- Tymoteusz Lipiński, Nieco o świętopietrzu w Polsce, w Biblioteka Warszawska, T 1. Warszawa 1847, str. 284-286.
- Kasper Niesiecki, Herbarz Polski, t. IX, str. 150-151.
- Franciszek Piekosiński, Wiece, sejmiki, sejmy i przywileje ziemskie w Polsce wieków średnich, w Rozprawy Wydziału Historyczno-Filozoficznego, T. 38-39, Kraków 1899, str. 218.
Jakub Głowiński był osobą ściśle związaną z Głownem oraz Mazowszem, odgrywając ważną rolę w średniowiecznej szlachcie księstw mazowieckich.
