Dzisiaj jest 25 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama

Jadwiga Zwolakowska

Chcę dodać własny artykuł

Jadwiga Zwolakowska „Druhna Jadzia”

Jadwiga Zwolakowska, znana jako „Druhna Jadzia”, była polską nauczycielką oraz pionierką żeńskiego ruchu zuchowego. Urodziła się 19 marca 1895 roku w Głębokiem na Podlasiu, a zmarła 9 grudnia 1944 roku w Krakowie.

Kariera edukacyjna i harcerska

W 1915 roku rozpoczęła pracę jako nauczycielka w Kiszyniowie, gdzie założyła Drużynę Harcerską im. Tadeusza Kościuszki, skupiającą zarówno chłopców, jak i dziewczęta. W 1921 roku wróciła do Warszawy, gdzie prowadziła 38. Warszawską Żeńską Drużynę Harcerek im. Królowej Jadwigi, która działała w publicznej szkole powszechnej przy ul. Chłodnej 11/13. Drużyna przekształciła się w drużynę instruktorską, co przyczyniło się do powstania Hufca ZHP Warszawa – Wola.

Praca w ZHP

W 1926 roku Zwolakowska dołączyła do Komisji Zuchów przy Głównej Kwaterze Harcerek, a od 1928 roku kierowała samodzielnym Wydziałem Zuchów. W 1933 roku opublikowała podręcznik W gromadzie zuchów, a następnie inne publikacje dotyczące pracy zuchowej. Współpracując z Aleksandrem Kamińskim, stworzyła rotę Prawa zucha w 1934 roku.

Inicjatywy i działalność w czasie okupacji

Była również inicjatorką wprowadzenia metody zuchowej w pracy z dziećmi z niepełnosprawnościami. W czasie II wojny światowej znalazła się w konspiracyjnej Komendzie Warszawskiej Chorągwi Harcerek, a w latach 1940-1942 pełniła funkcję komendantki Okręgu Południe. Jej mieszkanie w Warszawie służyło jako miejsce spotkań oraz punkt kontaktowy Armii Krajowej. Podczas powstania warszawskiego zapewniała schronienie dla sanitariuszek.

Śmierć i pochówek

W październiku 1944 roku, po opuszczeniu Warszawy, uległa wypadkowi, w wyniku którego zmarła w szpitalu w Krakowie. Początkowo została pochowana na cmentarzu Rakowickim, a po wojnie jej ciało ekshumowano i przeniesiono na Stare Powązki w Warszawie.

Podsumowanie

Jadwiga Zwolakowska to postać, która miała ogromny wpływ na rozwój harcerstwa żeńskiego w Polsce. Jej inicjatywy oraz praca na rzecz młodzieży, w tym dzieci z niepełnosprawnościami, pozostawiły trwały ślad w historii harcerstwa.