Jadwiga Luśniak – Życiorys
Jadwiga Luśniak, znana jako „Wichura”, urodziła się 22 maja 1898 roku w Rzeszowie, a zmarła 10 kwietnia 1988 roku. Była polską instruktorką harcerską, nauczycielką oraz historykiem harcerstwa.
Od młodości angażowała się w działalność harcerską w Pomorskiej Chorągwi Harcerek. W 1934 roku zorganizowała Zlot Pomorskiej Chorągwi Harcerek w Funce, a jej podopieczne zdobyły wysokie oceny na III Jubileuszowym Zlocie Harcerstwa Polskiego w Spale. Luśniak kładła duży nacisk na patriotyczne wychowanie, kierując się hasłami: „Trzymamy straż nad Bałtykiem” oraz „Twierdzą nam będzie każdy próg”. W 1938 roku została komendantką Pomorskiego Pogotowia Harcerek.
W czasie II wojny światowej aktywnie uczestniczyła w obronie Torunia. Po wojnie pracowała w Polskim Czerwonym Krzyżu, organizując pomoc dla dzieci. Została aresztowana przez Niemców we wrześniu 1944 roku i trafiła do obozu Ravensbrück, skąd została wyzwolona w 1945 roku.
Po wojnie wróciła do Polski, gdzie pracowała jako nauczycielka w Toruniu. Z powodu reorganizacji harcerstwa nie mogła powrócić do wcześniejszej działalności w tej organizacji. Przeniosła się do Gdańska, gdzie pracowała w szkołach oraz jako kierowniczka internatu. W 1958 roku wróciła do harcerstwa, pełniąc różne funkcje w Komendzie Chorągwi Harcerek i osiągając stopień harcmistrzyni.
Na emeryturze zajmowała się badaniem historii Pomorskiej Chorągwi Harcerek, co zaowocowało sześcioma tomami maszynopisu. Utrzymywała kontakt z harcerzami do końca życia, mimo utraty wzroku. Została pochowana na cmentarzu katolickim w Sopocie.
Odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1981)
- Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, pierwszy raz w 1931)
- Medal Komisji Edukacji Narodowej (1980)
- Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1978)
- Odznaka honorowa „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”
- Sprawiedliwa wśród Narodów Świata (pośmiertnie, 2010)
Bibliografia
- Krystyna Zielińska-Melkowska, Jadwiga Luśniak, w: Słownik biograficzny Pomorza Nadwiślańskiego, tom III, Gdańsk 1997.
