Jacques de Vitry
Jacques de Vitry (ur. 1160/70, zm. 1 maja 1240 w Rzymie) był francuskim kardynałem, pochodzącym prawdopodobnie z Vitry-en-Perthois. W końcu XII wieku studiował teologię na uniwersytecie w Paryżu, gdzie uzyskał tytuł magistra.
Kariera duchowna
W 1211 roku dołączył do wspólnoty kanoników regularnych św. Augustyna w Oignies, gdzie pełnił funkcję spowiednika mistyczki Marie d’Oignies. W latach 1212-1213 angażował się jako kaznodzieja krucjatowy w północnej Francji. W 1214 roku został biskupem Akki w Królestwie Jerozolimskim, a 31 lipca 1216 otrzymał sakrę biskupią z rąk papieża Honoriusza III. W tym samym roku wyjechał do swojej diecezji i uczestniczył w V wyprawie krzyżowej.
Twórczość i działalność
Jacques de Vitry zasłynął jako kronikarz, autor dzieła Historia orientalis, które opisuje kraje Wschodu, wydanego po raz pierwszy w 1611 roku. W latach 1229-1239 był kardynałem biskupem Tusculum, a jego podpis pojawiał się na bullach papieskich. Choć w 1239 roku został wybrany na patriarchę Jerozolimy, jego nominacja nie uzyskała papieskiego zatwierdzenia.
Był autorem listów oraz dzieła Historia Occidentalis, w którym opisał rozwój ruchu św. Franciszka z Asyżu w Italii i na Bliskim Wschodzie. Krytykował niepobożne życie wyższego duchowieństwa i sympatyzował z ruchami religijnymi, takimi jak humiliaci. Uzyskał również list żelazny dla pobożnych kobiet w Niemczech i Francji.
Bibliografia
- A. Paravicini Bagliani, Cardinali di curia e „familiae” cardinalizie dal 1227 al 1254, Padwa 1972, cz. I s. 99-112
