Jacques-Bénigne Bossuet
Jacques-Bénigne Bossuet (1627-1704) był francuskim duchownym katolickim, biskupem, teologiem i nadwornym kaznodzieją Ludwika XIV. Uznawany za wpływowego myśliciela politycznego, propagował monarchię absolutną, twierdząc, że władza królewska pochodzi od Boga. Był także członkiem Akademii Francuskiej.
Życiorys
Urodził się w Dijon w rodzinie prawniczej. W młodym wieku przyjął tonsurę i rozpoczął edukację w jezuickim Collège des Godrans. W 1642 kontynuował naukę w Collège de Navarre w Paryżu. W 1652 został wyświęcony na księdza i szybko zyskał uznanie w Metzu, gdzie angażował się w debatę z hugenotami.
Kariera w Paryżu
W 1657 przeniósł się do Paryża, gdzie regularnie wygłaszał kazania w kaplicy królewskiej. Był znany z oratorskiego talentu, a jego mowy przyciągały uwagę dworu. Bossuet był autorem wielu prac, w tym Oraisons funèbres i Discours sur l’histoire universelle, w których łączył myśli polityczne z historią i teologią.
Biskup Meaux
W 1681 został biskupem Meaux. W tym okresie angażował się w spory między Królem a Papieżem oraz kontynuował prace nad literaturą religijną, w tym Histoire des variations des Églises protestantes, w której argumentował za hierarchią Kościoła.
Spór z Fénelonem
W latach 1697-1699 Bossuet prowadził spór z François Fénelonem na temat miłości boskiej. Fénelon, jego były uczeń, był pod wpływem poglądów kwietyzmu, co doprowadziło do konfliktu i publicznych polemik między nimi.
Śmierć
Bossuet zmarł 12 kwietnia 1704 roku. Jego pogrzeb był okazją do wygłoszenia kazania przez znanego jezuitę Charlesa de la Rue.
Pisma Bossueta
- Méditation sur la brièveté de la vie (1648)
- Discours sur l’histoire universelle (1679)
- Histoire des variations des Églises protestantes (1688)
Bibliografia
Bossuet pozostawił po sobie bogaty dorobek literacki, w tym prace teologiczne i polityczne, które miały duży wpływ na myśl katolicką i polityczną w XVII wieku.
