Marian Jacek Woszczerowicz
Marian Jacek Woszczerowicz (ur. 11 września 1904 w Siedlcach, zm. 19 października 1970 w Warszawie) był polskim aktorem teatralnym, filmowym i radiowym, reżyserem oraz wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Uznawany jest za jednego z wybitniejszych polskich aktorów.
Życiorys
Woszczerowicz urodził się w rodzinie nauczycielskiej. Po ukończeniu gimnazjum w 1922 roku zdał maturę, a następnie studiował na Uniwersytecie Warszawskim. W 1925 roku ukończył studia sceniczne w zespole „Reduty” i rozpoczął karierę aktorską w różnych miastach Polski. Podczas II wojny światowej prowadził studio aktorskie w Grodnie i pracował w Wilnie, ukrywając się przed Niemcami.
Po wojnie dołączył do Teatru I Armii Wojska Polskiego, gdzie zadebiutował jako reżyser, wystawiając „Wesele” Wyspiańskiego. W latach 1946–1952 był wykładowcą w warszawskiej PWST. Występował w wielu znanych sztukach, takich jak „Ryszard III” Szekspira czy „Dozorca” Pintera. Jego ostatnia rola teatralna miała miejsce w 1969 roku.
Życie prywatne
Woszczerowicz był dwukrotnie żonaty. Jego pierwsza żona, Luba Fischer, zginęła podczas Holokaustu. Drugą żoną była Halina Kossobudzka, z którą miał syna Dyzmę, który zginął w 1964 roku. Woszczerowicz był spokrewniony z Lechem Woszczerowiczem, posłem na Sejm.
Filmografia
- 1936 – „Jego wielka miłość”
- 1937 – „Znachor”
- 1938 – „Profesor Wilczur”
- 1946 – „Dwie godziny”
- 1956 – „Zemsta”
- 1969 – „Jak zdobyć pieniądze, kobietę i sławę”
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1959)
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1952)
- Złoty Krzyż Zasługi (1946)
Nagrody
- Nagroda na Festiwalu Sztuk Rosyjskich i Radzieckich (1949)
- Nagroda Państwowa II stopnia (1955)
- Nagroda im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego (1959)
- Nagroda Państwowa I stopnia (1966)
Woszczerowicz zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
