Jacek Szymanderski – Życiorys
Jacek Szymanderski (ur. 21 lutego 1945 w Radomiu) to polski polityk, socjolog i działacz opozycji w czasach PRL. Ukończył LIII Liceum Ogólnokształcące w Radomiu, a w latach 1962–1968 studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracował w instytutach Polskiej Akademii Nauk.
Działalność Opozycyjna
Od 1977 roku Szymanderski współpracował z Komitetem Obrony Robotników, a od 1980 roku aktywnie uczestniczył w „Solidarności”. Był członkiem zarządu Regionu Mazowsze oraz delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów w Gdańsku-Oliwie. W czasie stanu wojennego został internowany od grudnia 1981 do grudnia 1982, a następnie zaangażował się w duszpasterstwo dla byłych internowanych oraz w Ruch Wolność i Pokój.
Kariera Polityczna
W latach 1985–1986 Szymanderski był ponownie więziony za działalność opozycyjną. Uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. rolnictwa. W czerwcu 1989 roku został wybrany na posła na Sejm X kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W parlamencie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Obrony Narodowej.
- Do 1993 roku pracował jako dyrektor Ośrodka Badań Opinii Publicznej.
- Był doradcą ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej.
- W 2005 roku został dyrektorem Fundacji Skarbu Państwa Agencji Rozwoju Komunalnego.
Był jednym z założycieli Polskiego Stronnictwa Ludowego „Solidarność”, a później działał w Stronnictwie Konserwatywno-Ludowym. W 2004 roku przystąpił do Platformy Obywatelskiej.
Odznaczenia
W 2009 roku Jacek Szymanderski otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Podsumowanie
Jacek Szymanderski jest postacią znaczącą w polskiej polityce i historii ruchu opozycyjnego. Jego działalność w „Solidarności” oraz późniejsze osiągnięcia w parlamencie i instytucjach państwowych świadczą o jego zaangażowaniu w walkę o wolność i demokrację w Polsce.
