„`html
Izokrates
Izokrates (436-338 p.n.e.) był greckim mówcą, nauczycielem wymowy oraz twórcą teorii klasycznej prozy attyckiej. Należy do kanonu dziesięciu mówców i jest znany z klasyfikacji prozy attyckiej, dzieląc ją na język poetycki i język prozy.
Życiorys
Izokrates urodził się w zamożnej rodzinie w Atenach. Był uczniem Sokratesa oraz sofistów, takich jak Gorgiasz. Po utracie majątku w wyniku wojny peloponeskiej, postanowił zająć się działalnością dydaktyczną. W około 390 p.n.e. założył szkołę retoryczną w Atenach, którą prowadził przez 50 lat.
Jego szkoła była pierwszą regularną instytucją edukacyjną dla młodzieży w wieku 14-15 lat. Nauka trwała 3-4 lata i była płatna. Początkowo kształcił uczniów z Aten, a z czasem przyciągnął młodzież z całej Grecji, w tym synów arystokratów.
Metody nauczania
Izokrates kładł duży nacisk na naukę wymowy, obejmującą:
- opowiadanie
- wstęp
- dowodzenie
- zakończenie
- ozdoby mowy (figury, przenośnie, zwroty)
Oddzielił język poezji od języka prozy, koncentrując się na wydobywaniu piękna z prozy. W swojej pedagogice unikał kar, premiując osiągnięcia uczniów, a także stawiał wysokie wymagania nauczycielom, podkreślając ich moralny autorytet.
Najważniejsze dzieła
Izokrates sformułował swoje zasady pedagogiczne w pismach takich jak:
- Do Nikoklesa – ideał dobrego władcy
- Nikokles – upomnienia dla podwładnych
- Euagoras – pochwała władcy
Jego najbardziej znaną mową polityczną jest Panegiryk, w której wzywa Greków do zjednoczenia przeciwko Persom.
Wpływ i śmierć
Izokrates miał wpływ na wielu mówców, w tym Demostenesa i Ajschinosa. Podejmował próby wpłynięcia na politykę Grecji poprzez broszury takie jak „Panegirikos” i „Areiopagitikos”. Jako zwolennik Macedonii, widział w jej potędze wsparcie dla Grecji. Po bitwie pod Cheroneą odmówił jedzenia, co doprowadziło do jego śmierci.
Podsumowanie
Izokrates był kluczową postacią w historii greckiej retoryki i edukacji, wprowadzając nowatorskie metody nauczania i kształtując klasyczną prozę attycką.
„`
