Izokefalizm
Izokefalizm, znany również jako izokefalia (z greckiego isos – równy, kefale – głowa), to technika kompozycyjna w rzeźbiarstwie i malarstwie, polegająca na umieszczaniu głów przedstawianych postaci na tej samej wysokości.
Reklama
Technika ta była obecna w różnych epokach i stylach sztuki, w tym w:
- antycznych płaskorzeźbach babilońskich, asyryjskich i egipskich,
- archaicznej sztuce greckiej,
- mozaikach bizantyjskich, takich jak w bazylikach w Rawennie,
- średniowiecznym malarstwie,
- gotyckich reliefach francuskich z XIII wieku, gdzie był traktowany jako bezwzględny wymóg,
- wczesnym renesansie w malarstwie włoskim.
Izokefalizm z biegiem czasu stracił na znaczeniu i został porzucony w późniejszych okresach sztuki.
Reklama
Reklama
Bibliografia
- Słownik terminologiczny sztuk pięknych, PWN, Warszawa 2005.
