Izabela Morska (Filipiak)
Izabela Morska (Filipiak), urodzona 24 sierpnia 1961 roku w Gdyni, jest polską pisarką, eseistką, krytyczką kultury oraz członkinią Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Ukończyła II Liceum Ogólnokształcące w Gdyni w 1980 roku, a sześć lat później uzyskała magisterium na Uniwersytecie Gdańskim. Jej praca magisterska nosiła tytuł Śmierć jako gwałt.
Kariera akademicka
W latach 2003–2006 była wizytującym profesorem na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. W 2005 roku uzyskała stopień doktora filozofii w Szkole Nauk Społecznych PAN w Warszawie. Następnie, w latach 2007–2009, studiowała twórcze pisanie na Mills College w Kalifornii, gdzie zdobyła tytuł MFA. Od 2009 roku pracuje jako adiunkt w Zakładzie Literatury i Kultury Amerykańskiej na Uniwersytecie Gdańskim.
Twórczość literacka
Morska jest autorką licznych dzieł literackich, w tym:
- Śmierć i spirala (1992)
- Absolutna Amnezja (1995)
- Madame Intuita (2002)
- Księga Em (2005)
- Znikanie (2019)
W swojej twórczości podejmuje tematy związane z żałobą, wykluczeniem, a także długiem i jego konsekwencjami w kontekście społeczno-ekonomicznym. Jej rozprawa doktorska, Obszary odmienności, dotyczyła zagadnień transgenderyzmu w sztuce. W 2017 roku uzyskała stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Glorious Outlaws: Debt as a Tool in Contemporary Postcolonial Fiction.
Osiągnięcia i nagrody
W grudniu 2018 roku została laureatką Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima. Jej prace publikowane były w renomowanych czasopismach, takich jak „Gazeta Wyborcza” oraz „Marie Claire”.
