„`html
Izaak ben Szlomo Luria Aszkenazi
Izaak ben Szlomo Luria Aszkenazi, znany pod akronimem „ha-Ari”, był wpływowym rabinem i kabalistą żyjącym w XVI wieku. Urodził się w 1534 roku w Jerozolimie, a zmarł 25 lipca 1572 roku w Safedzie. Uznawany jest za ojca nowoczesnej kabały, która często określana jest jako kabała luriańska.
Życiorys
Luria stracił ojca w dzieciństwie i był wychowywany przez bogatego wujka, który umożliwił mu naukę u najlepszych nauczycieli. Bardzo szybko stał się biegły w Talmudzie i w wieku 15 lat ożenił się. Po pewnym czasie zwrócił się ku mistycyzmowi, a w wieku około 22 lat podjął studia nad księgą Zohar. Po siedmiu latach medytacji w Egipcie, w 1569 roku powrócił do Ziemi Izraela, osiedlając się w Safedzie, które stało się centrum studiów kabalistycznych.
W Safedzie Luria szybko zdobył uznanie jako nauczyciel, a jego uczniowie tworzyli nową społeczność kabalistyczną. Wprowadził nowe nauki i rytuały, które przyciągały zwolenników, w tym wygnanych Żydów hiszpańskich, którzy traktowali jego nauki jako spełnienie proroctw. Luria zmarł w 1572 roku i został pochowany w Safedzie.
Dzieła
Luria nie spisał swoich nauk, a jego uczniowie, szczególnie rabin Chaim Vital, zebrali je w dziele „Ec Chaim” (Drzewo Życia). Publikacja ta, początkowo dostępna tylko dla uczniów, została w końcu wydana w Europie w 1772 roku. Dzieło to łączyło kabałę spekulatywną i praktyczną.
Znaczenie
Luria jest uważany za kluczową postać współczesnej kabały, a jego nauki stały się integralną częścią judaizmu ortodoksyjnego. Jego praktyki, rozwinięte przez uczniów, miały wpływ na późniejsze ruchy, w tym pseudomesjanizm Sabbataja Cwiego. Luria nosił tytuł „Arizal ha-Kadosz”, co podkreślało jego świętość i znaczenie w historii judaizmu.
„`
