Izaak – Patriarcha Biblijny
Izaak, w języku hebrajskim יִצְחָק (Jic’chak), co oznacza „śmiech”, był synem Abrahama i Sary oraz ojcem Jakuba i Ezawa. Jego historia jest opisana w Księdze Rodzaju i obejmuje kluczowe wydarzenia związane z jego życiem.
Ofiara Izaaka
Najważniejszym momentem w życiu Izaaka było ofiarowanie go przez Abrahama na górze Moria. Bóg nakazał Abrahamowi złożyć syna w ofierze, co pokazuje jego gotowość do spełnienia woli Boga. Interwencja Boga poprzez anioła w ostatniej chwili zapobiegła tragedii, a Bóg potwierdził wiarę Abrahama, mówiąc: „Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego!” (Rdz 22,12). To wydarzenie, znane jako ofiarowanie Izaaka, jest w tradycji żydowskiej określane jako Akeda. W miejscu tym tradycyjnie zbudowano Świątynię Jerozolimską.
Rodzina Izaaka
Izaak ożenił się z Rebeką, wnuczką jego stryja Nachora. Mieli dwóch synów, bliźniaków: Ezawa i Jakuba. Jakub, podstępem, zdobył prawa pierworodnego. Po powrocie Jakuba do Izaaka, ten miał 180 lat. Izaak został pochowany przez swoich synów w jaskini Machpela, gdzie spoczywał także jego ojciec Abraham oraz później Jakub.
Różnice w tradycjach
Zgodnie z Koranem, zamiast Izaaka, to Izmael miał być ofiarowany przez Abrahama. Według historyka Józefa Flawiusza, Izaak zmarł w wieku 185 lat.
Ikonografia Izaaka
Izaak jest często przedstawiany w krótkiej tunice, leżący na stosie ofiarnym lub niosący drwa. Jego atrybuty to baranek oraz drwa, które czasami układane są w kształt krzyża.
