Iwan Wahyłewycz
Iwan Wahyłewycz (ur. 2 września 1811 w Jasieniu, zm. 10 maja 1866) był księdzem greckokatolickim, ukraińskim działaczem „Ruskiej Trójcy”, poetą, historykiem i etnografem. Napisał wiele prac w języku polskim i ukraińskim oraz pełnił funkcję kustosza biblioteki Ossolineum od 1851 roku.
Osiągnięcia literackie i naukowe
Wahyłewycz jest autorem wielu znaczących dzieł, w tym:
- Słowo o wyprawie Igora – gruntowna interpretacja zamieszczona w „Monumenta Poloniae Historica”
- Zamitky o rus’kij literaturi – zarys historii literatury ruskiej
- Pys’mennyky Polszczi-ukrajinci – praca o pisarzach polskich i ukraińskich
- Kronika południowej Rusi
- Rozprawy o języku południowo-ruskim
- Gramatyka języka małoruskiego w Galicji (1846)
Był także redaktorem ukraińskiej gazety Dnewnyk rus’kyj oraz korektorem Słownika Lindego. Jego badania etnograficzne były nowatorskie, w początkowym etapie uważał, że Słowianie pochodzą z Indii, później zmienił zdanie na korzyść rodowodu z terenów naddunajskich.
Życie osobiste
Urodził się w rodzinie greckokatolickiej i studiował w Greckokatolickim Seminarium Generalnym we Lwowie, gdzie został wyświęcony w 1846 roku. Jego przywiązanie do kultury polskiej oraz działalność w „Ruskim Soborze” spotkały się z krytyką ze strony ukraińskiego ruchu narodowego. W 1848 roku opuścił Cerkiew greckokatolicką, przechodząc na ewangelicyzm, co skutkowało zerwaniem kontaktów z polskimi współpracownikami.
Wahyłewycz żył skromnie w parterowym domku w ogrodzie Ossolińskich, a jego życie zakończyło się w nędzy.
Podsumowanie
Iwan Wahyłewycz był ważną postacią w historii ukraińskiej literatury i etnografii. Jego prace miały znaczący wpływ na rozwój ukraińskiej kultury narodowej oraz badań nad historią Słowian.
