Iwan Sulima
Iwan Sulima (ur. koniec XVI w. w Rohoszczu, zm. 12 grudnia 1635 w Warszawie) był hetmanem nierejestrowych wojsk Kozaków zaporoskich w latach 1628–1629 oraz 1630–1635. Znany jako przywódca powstania kozackiego w 1635 roku, był drobnym szlachcicem, który przez pewien czas zarządzał majątkiem Stanisława Żółkiewskiego i jego spadkobierców.
Za swoją służbę otrzymał w 1620 roku wsie: Sulimówkę, Kuczaków i Lebiedyn w województwie kijowskim. Jako watażka kozacki prowadził liczne wyprawy przeciw Chanatowi Krymskiemu i Imperium Osmańskiemu, co przyniosło mu medal od papieża Pawła V.
Wydarzenia z 1635 roku
W nocy z 3 na 4 sierpnia 1635 roku Sulima przeprowadził atak na nowo wybudowaną polską twierdzę Kudak nad Dnieprem. Po sześciogodzinnych walkach zdobył twierdzę, zabijając około 200 jej obrońców. Polska zareagowała, wysyłając ekspedycję karną pod dowództwem Stanisława Koniecpolskiego. Sulima został wydany przez starszyznę i przewieziony do Warszawy.
Przed egzekucją, która miała miejsce 12 grudnia, przyjął wiarę katolicką i poprosił o pochowanie z wizerunkiem, jaki otrzymał od papieża. Mimo wstawiennictwa króla Władysława IV, został stracony, a jego ciało wystawione na widok publiczny.
Podsumowanie
Iwan Sulima był ważną postacią w historii kozackiej. Jego działania i powstanie, które prowadził, miały znaczący wpływ na stosunki polsko-kozackie w I Rzeczypospolitej. Jego tragiczny los stanowi przykład złożoności relacji w tym okresie historycznym.
Bibliografia
- Іван Сулима w: Енциклопедія українознавства t. 8., Paris, New York 1976, Wyd. «Молоде життя», Наукове товариство імені Шевченка у Європі, s.3100.
